مفتی تقی عثمانی، روحانی پاکستانی، که سقوط کابل را به فتح مکه تشبیه کرده بود، از روز دوشنبه، سوم مرداد (۲۵ ژوییه ۲۰۲۲) در کابل بوده است و سرگرم مذاکره با سران «تحریک طالبان پاکستان» است. مفتی عثمانی در توییتی نوشت که به دعوت طالبان افغان، به کابل رفته است و با نخست‌وزیر، وزیر داخله (کشور)، وزیر معارف (آموزش و پرورش)، و دیگر مقام‌های حکومت طالبان ملاقات کرده است. عثمانی تاکنون در مورد دیدار خود با سران «تحریک طالبان پاکستان» اطلاعاتی ارایه نکرده است، اما شماری از رسانه‌های پاکستانی گزارش داده‌اند که عثمانی و هیات همراهش با مفتی نورلی محسود، رهبر «تحریک طالبان پاکستان»، در کابل ملاقات کرده‌اند. طالبان افغان هنوز حضور نورولی محسود را در کابل تایید نکرده‌اند.
شبکه حقانی از نوامبر ۲۰۲۱، تلاش‌های خود را برای برقراری صلح میان «تحریک طالبان پاکستان» و حکومت آن کشور آغاز کرد. سراج‌الدین حقانی به دلیل نفوذ در میان تروریست‌های پاکستانی، می‌کوشد «تحریک طالبان پاکستان» را که حدود چهار هزار جنگجوی مسلح در داخل افغانستان دارد، متقاعد کند که از جنگ دست بکشند.
تاکنون دو دور مذاکره میان «تحریک طالبان پاکستان» و دولت پاکستان در داخل افغانستان برگزار شده است. دور نخست این مذاکرات در نوامبر گذشته در یکی از شهرهای شرق افغانستان انجام شد که در نتیجه آن، «تحریک طالبان پاکستان» و دولت پاکستان برای برقراری آتش‌بس یک‌ماهه‌ای به توافق رسیدند. دور دوم این مذاکرات نیز با حضور مقام‌های ارشد امنیتی پاکستان، در اواخر مه ۲۰۲۲ در کابل برگزار شد و در آن نیز دو طرف بار دیگر به آتش‌بس توافق کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در روزهای اخیر و با افزایش نگرانی از بروز دوباره درگیری در مناطق قبایلی پاکستان، هیاتی از روحانیون پاکستانی به کابل رفته‌اند تا طالبان پاکستان را متقاعد کنند که سلاح‌های خود را کنار بگذارند و برای زندگی مسالمت‌آمیز، به داخل پاکستان برگردند. مفتی تقی عثمانی، شخصی که هیات روحانیون پاکستانی را رهبری می‌کند، از چهره‌های تاثیرگذار مذهبی در پاکستان است. او در میان طالبان افغانستان و پاکستان نفوذ گسترده‌ای دارد و مدتی هم در جایگاه قاضی، در حکومت پاکستان کار کرده است. او در ۱۶ اوت ۲۰۲۱، ورود طالبان را به کابل، به فتح مکه به دست محمد پیامبر اسلام تشبیه کرد و گفت که سلطه طالبان بر افغانستان، درسی برای همه است.
اکسپرس تریبون، رسانه پاکستانی، گزارش داده است که توقع زیادی «از تلاش‌های مفتی تقی عثمانی برای متقاعد کردن طالبان پاکستان به برقراری آتش‌بس دایمی» می‌رود، اما سران «تحریک طالبان پاکستان» یک قدم هم از خواست‌های خود عقب‌نشینی نکرده‌اند.
یکی از مهم‌ترین خواست‌های «تحریک طالبان پاکستان» برای پذیرش دست کشیدن از جنگ و برقراری آتش بس دایمی، بازگرداندن «وضعیت آزاد» به هفت منطقه قبیله‌ای در شمال پاکستان و خط مرزی با افغانستان است. این مناطق شامل باجور، مهمند، خیبر، اورکزای، کورم، وزیرستان شمالی و وزیرستان جنوبی است که در سال ۲۰۱۸، ضمیمه ایالت خیرپشتون‌خواه شدند و به صورت مستقیم، زیر نظر رئیس جمهوری پاکستان اداره می‌شوند. حکومت پاکستان معتقد است که اگر آزادی این مناطق به آنان برگردانده شود، سازمان‌های تروریستی، از جمله «تحریک طالبان پاکستان»، زمینه بیشتری برای فعالیت پیدا می‌کنند و ممکن است کنترل این منطقه برای نیروهای امنیتی پاکستان دشوار شود.
با این حال، برخی خبرنگاران پاکستانی نوشته‌اند که «تحریک طالبان پاکستان» یک بیانیه هشت صفحه‌ای را به مفتی تقی عثمانی و هیات همراهش تحویل داده‌اند که نشان می‌دهد از موضع سختگیرانه خود برای پذیرش برقراری آتش‌بس دایمی و پایان دادن به جنگ در پاکستان، عقب‌نشینی نمی‌کنند و نگرانی از تمدید نشدن آتش‌بس و وقوع درگیریهای تازه، تشدید شده است.
«تحریک طالبان پاکستان» در این بیانیه می‌گوید که جنگ بر آنان تحمیل شده است، چون رهبران حکومت پاکستان راهی را می‌روند که جهاد بر آنان واجب است. در این بیانیه همچنین آمده است که رهبری حکومت پاکستان راه «شریعت اسلامی» را دنبال نمی‌کند و به جای شریعت، قانون اساسی خود را بر مردم پاکستان تحمیل می‌کند.
با مسلط شدن طالبان بر افغانستان در ۱۵ اوت ۲۰۲۱، حوادث امنیتی و تروریستی در پاکستان نیز افزایش یافت. جنگجویان «تحریک طالبان پاکستان»، «ارتش آزادی‌خواه بلوچستان»، و دیگر مخالفان حکومت پاکستان، با به دست آوردن سلاح‌های برجا مانده از نیروهای آمریکایی و دولت پیشین افغانستان، حملات خود را علیه نیروهای امنیتی پاکستان در نواحی مختلف آن کشور افزایش دادند.
«تحریک طالبان پاکستان»، بزرگ‌ترین سازمان تروریستی خارجی است که در افغانستان حضور دارد. این گروه از بدو تاسیس در سال ۲۰۰۷، از متحدان نزدیک طالبان افغان بوده است. رهبران طالبان افغانستان، تا پیش از بازگشت به قدرت، در مناطق قبایلی پاکستان و تحت حمایت «تحریک طالبان پاکستان» فعالیت می‌کردند. اکنون که طالبان در افغانستان به قدرت بازگشته‌اند، به متحد دیرینه‌شان در خاک افغانستان پناه داده‌اند.
